Instrument w całości wykonany tradycyjną techniką lutniczą, co gwarantuje najlepszą jakość produktu. Obecnie instrumenty coraz częściej wykonywane są maszynowo.

Pudło rezonansowe wykonane z drewna sosnowego i cedrowego. Jest to drewno o najwyższych własnościach rezonujących. Rozeta wokół otworu rezonansowego oraz brzegi instrumentu zdobione prostym ornmentem w postaci linii. Pokrętła z kości. Komplet strun metalowych.

Gitara posiada również walory dekoracyjne i estetyczne. Klasyczny kształt, głębokie wcięcie w pudle rezonansowym, symetria to główne atuty pięknego instrumentu.

HISTORIA
W dobie renesansu i baroku znana była gitara barokowa – mniejsza, i bardziej delikatna, niż współczesna gitara klasyczna. Nowoczesną gitarę klasyczną zaprojektował i wykonał w XIX w. hiszpański lutnik i gitarzysta Antonio de Torres Jurado. Szczytowym okresem popularności gitary przypada na I poł. XIX w. Wówczas gitara była instrumentem salonowym, który później wyparty został przez fortepian.

Gitara akustyczna wywodzi się bezpośrednio od gitary klasycznej. Wprowadzenie metalowych strun pociągnęło za sobą zmiany w konstrukcji instrumentu – powiększenie pudła rezonansowego i pogłębienie wcięcia, zwężenie szyjki.

Lutnictwo, czyli sztuka wytwarzania instrumentów strunowych jest obecna również w polskiej tradycji i kulturze. W Polsce działały wybitne rody zajmujące się lutnictwem już od XVII w. – wileński ród Dankwartów i krakowski ród Grobliczów.

IKONOGRAFIA
Instrumenty muzyczne, w tym gitary prezentowane są w wielu muzeach np. w Musee Instrumental du Conservatoire de Musique (Muzeum Instrumentów Muzycznych) w Brukseli.

Gitary nierzadko uwieczniano również na obrazach. Jako że gitara była instrumentem salonowym często spotykane są wizerunki dworzan z gitarą, np. „Gitarzystka” autorstwa Vermeera (ok. 1672 r.).